Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Ο στόχος του κινήματος


Τα Μέσα είναι το τέλος

Έχουμε την πρόθεση να αποκαταστήσουμε τις θεμελιώδεις ανάγκες και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση μέσω της προώθησης των πιο σύγχρονων αντιλήψεων σχετικά με το ποιοι και τι πραγματικά είμαστε, σε συνδυασμό με το πώς η επιστήμη, η φύση και η τεχνολογία (και όχι η θρησκεία, η πολιτική και το χρήμα) κρατούν τα κλειδιά της προσωπικής μας ανάπτυξης, όχι μόνο ως μεμονωμένα ανθρώπινα όντα, αλλά ως πολιτισμός, τόσο δομικά όσο και πνευματικά.

Η κεντρική γνώση αυτής της συνειδητοποίησης είναι

  • η αναγνώριση των αναδυόμενων και συμβιωτικών στοιχείων του φυσικού δικαίου και
  • ο τρόπος με τον οποίο η ευθυγράμμιση με αυτές τις αντιλήψεις, ως θεμέλιος λίθος για τους προσωπικούς και κοινωνικούς μας θεσμούς, μπορεί και θα οδηγήσει στην άνθιση της ζωής στη Γη, με ένα σύστημα, το οποίο θα αυξάνεται συνεχώς με θετικό τρόπο, όπου αρνητικές κοινωνικές συνέπειες, όπως η κοινωνική διαστρωμάτωση, ο πόλεμος, οι τάσεις, ο ελιτισμός και εγκληματική δραστηριότητα θα μειώνονται και, στην ιδανική περίπτωση, τελικά θα εξαλειφθούν από το φάσμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Η προσέγγιση αυτής της δυνατότητας είναι βέβαια για τους περισσότερους ανθρώπους πολύ δύσκολη, για μας έχουν "παρασκευάσει" έτσι στην κοινωνία, ώστε να σκεφτόμαστε ότι το έγκλημα, η διαφθορά και η ατιμία είναι "ο δρόμος " και ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι, που θέλουν να κάνουν κατάχρηση, να χτυπίσουν και να επωφεληθούν από τους άλλους. Η θρησκεία είναι ο μεγαλύτερος φορέας υλοποίησης αυτής της προπαγάνδας, για με τη νοοτροπία του "μας και τους" ή "το καλό και το κακό" προωθεί αυτή την εσφαλμένη υπόθεση.

Η πραγματικότητα είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία που παράγει στενότητα/ έλλειψη. Συνέπεια αυτής της έλλειψης είναι το ότι οι άνθρωποι θεωρούν πως πρέπει να συμπεριφέρονται με τρόπους αυτό-διατήρησης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εξαπατήσουν και να κλέψουν για να πάρουν αυτό που θέλουν. Η δική μας έρευνα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι η ανεπάρκεια είναι μια από τις πιο βασικές αιτίες της εκτρεπόμενης/ παρεκκλίνουσας ανθρώπινης συμπεριφοράς, ενώ η ίδια οδηγεί επίσης σε περίπλοκες μορφές νεύρωσης. Παρατηρώντας στατιστικές που αφορούν την τοξικομανία, την εγκληματικότητα ή τη φυλάκιση, διαπιστώνουμε ότι η φτώχεια και οι ανθυγιεινές συνθήκες κοινωνικής ζωής αποτελούν το πλαίσιο, όπου κινούνται οι εμπειρίες αυτών που παρουσιάζουν τέτοια συμπεριφορά.


Οι άνθρωποι δεν είναι καλοί ή κακοί ... βρίσκονται σε εξέλιξη. Διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες αλλάζουν την εμπειρία(-ες) ζωής που τους επηρεάζουν. Η «ποιότητα» ενός ανθρώπου (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα), έχει άμεση σχέση με την ανατροφή και συνεπώς με τα συστήματα πεποιθήσεων μέσα στα οποία έχει αναπτυχθεί.
Η απλή αυτή πραγματικότητα έχει χονδροειδώς λησμονηθεί και σήμερα οι άνθρωποι, κατά πρωτόγονο τρόπο, πιστεύουν ότι ο ανταγωνισμός, η απληστία και η διαφθορά είναι «σκληρά αποτυπωμένα» στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς και κατά συνέπεια, θα πρέπει να έχουμε φυλακές, αστυνομία και μια ιεραρχία διαφορετικών μορφών ελέγχου της κοινωνίας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτές οι "τάσεις". Αυτό είναι εντελώς παράλογο και ψευδές.

Η ουσία είναι ότι για να αλλάξουν τα πράγματα ουσιαστικά προς το καλύτερο, πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τις βασικές αιτίες. Το σημερινό, το δικό μας, κοινωνικό σύστημα και το σύστημα "τιμωρίας" είναι ξεπερασμένα, απάνθρωπα και αντιπαραγωγικά. Όταν συλλαμβάνεται ένας μανιακός δολοφόνος, οι περισσότεροι άνθρωποι πηδούν πάνω κάτω και ουρλιάζουν για το θάνατο του εν λόγω προσώπου. Αυτό είναι μια οπισθοδρομική κίνηση. Μια πραγματικά υγιής κοινωνία, η οποία αντιλαμβάνεται το τι είμαστε και πώς έχουν δημιουργηθεί τα συστήματα αξιών, θα πάρει το άτομο και θα θελήσει να μάθει τους λόγους πίσω από την βίαιες ενέργειες του. Οι πληροφορίες που θα προκύψουν θα πάνε σε ένα ερευνητικό τμήμα, που εξετάζει, πώς μπορεί να σταματήσει αυτές τις συνθήκες που προκύπτουν μέσα από την εκπαίδευση.


Είναι καιρός να σταματήσει η εργασία σε στιλ μωσαϊκού (patchwork). Είναι καιρός να αρχίσει μια νέα κοινωνική προσέγγιση, η οποία ενημερώνεται για το σημερινό επίπεδο γνώσης. Δυστυχώς, η κοινωνία μας στηρίζεται ακόμα σε μεγάλο βαθμό σε παρωχημένες και δεισιδαιμονικές διαθέσεις και αποφάσεις.

Είναι επίσης σημαντικό να επισημάνω, ότι δεν υπάρχουν ουτοπίες ούτε και τελικές καταλήξεις. Από όλα τα στοιχεία προκύπτει μια αέναη αλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Με τη σειρά της, είναι η προσωπική μας δράση στην καθημερινή ζωή διατηρεί τη σαπίλα και διαιωνίζει τα κοινωνικά συστήματα που έχουμε εφαρμόσει. Ωστόσο, κατά παράδοξο τρόπο, είναι επίσης οι επιρροές που δεχόμαστε από το περιβάλλον, που δημιουργούν τις δικές μας προοπτικές και μας φανερώνουν απόψεις του κόσμου. Ως εκ τούτου, η αληθινή αλλαγή δεν θα έρθει μόνο με την προσαρμογή της κατανόησης και των αποφάσεων σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και από την αλλαγή των κοινωνικών δομών που επηρεάζουν αυτές τις συμφωνίες και τις αποφάσεις.

Η ελίτ του συστήματος εξουσίας επηρεάζεται πολύ λίγο από τις παραδοσιακές διαμαρτυρίες και τα πολιτικά κινήματα. Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από αυτά τις «κατεστημένες εξεγέρσεις» και να εργαστούμε με ένα πολύ πιο ισχυρό εργαλείο:
Θα σταματήσουμε να στηρίζουμε το σύστημα, ενώ συστηματικά θα υποστηρίζουμε τη γνώση, την ειρήνη, την ενότητα και τη συμπόνια. Δεν μπορούμε να "πολεμήσουμε το σύστημα". Το μίσος, η οργή και ο «πόλεμος» ως νοοτροπίες είναι αποτυχημένα μέσα για την αλλαγή. Για τη διαιώνιση του χρησιμοποιεί τα ίδια εργαλεία το διαφθαρμένο εγκατεστημένο σύστημα εξουσίας, ώστε να διατηρηθεί ο έλεγχος με τον οποίο και λειτουργεί.