Η ψυχολογία συχνά ορίζεται ως "η επιστήμη που ασχολείται με τις ψυχικές διεργασίες και τη συμπεριφορά".
Στη σύγχρονη εποχή, επικρατούν δύο σχολές σκέψης: οι Γενετιστές και «οι
Behaviorists» (ψυχολογία με βάση τη συμπεριφορά) "... Δηλαδή η μία μερίδα υποστηρίζει τη σκέψη πως ο άνθρωπος γεννιέται και ή άλλη πως ο άνθρωπος γίνεται.
Οι γενετιστές έχουν την τάση να πιστεύουν ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά βασίζεται στην κληρονομικότητα και το ένστικτο. Συχνά, στις ειδήσεις, παρουσιάζονται λεπτομερείς εκθέσεις και μελέτες που υποστηρίζουν πως βρήκαν τη "γενετική προδιάθεση" που ευθύνεται για το να είναι κανείς «συντηρητικός» ή «καπνιστής». Τέτοιου είδους μελέτες υποστηρίζουν την άποψη πως είμαστε "προγραμματισμένοι» κατά κάποιο τρόπο και ότι ακόμη και ανεπαίσθητες αποχρώσεις της συμπεριφοράς, όπως μια τάση στον εθισμό, είναι γενετικής ή "ενστικτώδους" φύσης.
Οι Behaviorists, από την άλλη πλευρά, βλέπουν τον άνθρωπο ως προϊόν εγκλιματισμού, καθώς η συμπεριφορά του βασίζεται στην έκθεση του εν λόγω προσώπου στο περιβάλλον. Ως εκ τούτου, οι ενέργειες του πρόσωπου προέρχονται από μια πηγή που βασίζεται στην εμπειρία ή σε συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, η οποία με τη σειρά της αποτελεί προϊόν εκπαίδευσης σε συγκεκριμένο τρόπο κατανόησης. Ο μηχανισμός δράσης / πεποιθήσεων προέρχεται από τη μάθηση και δεν έχει σχέση με την κληρονομικότητα ή το ένστικτο.
Ποια είναι πιο σημαντική; Προφανώς, και οι δύο απόψεις σχετίζονται με συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς. Το ενδιαφέρον μας για επιβίωση και αναπαραγωγή είναι εν-τυπώσεις γενετικής φύσης κατά κάποιο τρόπο, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένες με τη βασική επιβίωση. Ωστόσο, τα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται η επιβίωση βασίζονται εξ ολοκλήρου στην κοινωνική «συσκευασία» του εν λόγω προσώπου. Ένα άτομο που μεγαλώνει με φτώχεια και σε εξαθλιωμένο περιβάλλον, με περιορισμένη πρόσβαση στην απασχόληση, θα εμφανίζει περισσότερο μια τάση σε παράνομες δραστηριότητες για να επιβιώσει ... από ένα άλλο πρόσωπο της μεσαίας τάξης, που έχει δυνατότητα κάλυψης των βασικών αναγκών του.
Από την άλλη πλευρά, αν ένα άτομο έχει μεγαλώσει με μεγάλο πλούτο, σε μια οικογένεια με ελιτίστικο στυλ, είναι έτσι «προγραμματισμένο», ώστε να νομίζει ότι ο πλούτος ή η τάξη του λειτουργούν ως σύμβολα (status symbols), ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί όσους εργάζονται για την τάξη του ή να προωθεί παράνομες δραστηριότητες ώστε να συμμορφώνεται με την ταυτότητα και την κοινωνική υπεροψία, που θεωρεί ως πραγματική.
Η ουσία είναι ότι το 99% των ενεργειών μας, επηρεάζεται από το περιβάλλον, πράγμα που όλες οι προσεγμένες μελέτες έχουν αποδείξει ξανά και ξανά.
Οι άνθρωποι δεν γίνονται αλκοολικοί γιατί έχουν γενετική προδιάθεση, αλλά λόγω της επιρροής των γονέων ή των φίλων. Κακοποιημένα παιδιά, πολύ συχνά μεγαλώνουν και κακοποιούν άλλα παιδιά. Όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προωθούν κάποια ιδέα στην κοινωνία, όπως την «τρομοκρατία», το κοινό προγραμματίζεται στο να πιστέψει ότι αυτό είναι αλήθεια και πως πρόκειται για μια πραγματική απειλή, ανεξάρτητα από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε αναπτυσσόμενοι, ευπαθείς οργανισμοί και πάντα υπό επιρροή, προγραμματισμό και αλλαγή σε κάποιο βαθμό.
Αυτός ο «βαθμός» επηρεάζεται έντονα από την κοινωνική / ιδεολογική ταύτιση, την οποία οι περισσότεροι έχουν «προγραμματιστεί» έτσι, ώστε να τη θεωρούν αμετάβλητη. Αυτή η ιδιαίτερη κατάσταση της ευαισθητοποίησης οδηγεί σε παράλυση, διότι δεν υπάρχει τίποτα στη φύση που να υποστηρίζει το συμπέρασμα, ότι μια άποψη μας σήμερα –για κάτι συγκεκριμένο- δεν θα είναι ξεπερασμένη στο μέλλον. ¨Ένα από τα λίγα μοντέλα, όπου θα μπορούσαμε να βασιστούμε με σχετική εμπιστοσύνη (μέχρι σήμερα) είναι η πραγματικότητα, πως όλα τα στοιχεία της φύσης είναι εξελισσόμενα. Η «ταυτοποίηση» με ένα σετ προγραμματισμών/ κατανοήσεων για χάρη της κοινωνικής ένταξης, αποτελεί μια σοβαρή στρέβλωση στον κόσμο μας, καθώς θεωρείται «αδυναμία» όταν ένα άτομο είναι αποδεδειγμένα «λάθος». Αυτό, βέβαια είναι παράλογο, καθώς για να είναι αποδεδειγμένα «λάθος» εξαρτάται από το πόσο περισσότερα πρέπει να μάθουν και δεν θα έπρεπε να αποτελεί περιστατικό που να προκαλεί φόβο.
Ο Fritz Pearls είπε κάποτε ότι "Το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο είδος που έχει την ικανότητα να παρεμβαίνει στη δική του ανάπτυξη». Πρόκειται για μια σημαντική κατανόηση. Η πίστη μας στα συστήματα, τα οποία πιστεύουμε ότι πρέπει να τηρήσουμε για να διατηρήσουμε την ταυτότητα μας, γίνεται συχνά εμπόδιο για το άνοιγμα στο καινούργιο, στην αλλαγή αντιλήψεων και την προσωπική ανάπτυξη.
Κυρίαρχοι θεσμοί, που διαιωνίζουν αυτή την παράλυση, φαίνεται να είναι οι θεϊστικές Θρησκείες και το μονεταριστικό (χρηματικό) σύστημα. Οι θεϊστικές θρησκείες προάγουν μια σταθερή άποψη για τον κόσμο, που βασίζεται στην "πίστη" και απορρίπτει τη λογική και τις νέες πληροφορίες. Το μονεταριστικό σύστημα (σε όλες τις χώρες) βασίζεται στον ανταγωνισμό για εργασία και για χρήματα. Πολύ απλά: το "ανταγωνιστικό μοντέλο" μπορεί να είναι βιώσιμο μόνο μέσω της αυτο-διαιώνισης και του προσωπικού ενδιαφέροντος/ συμφέροντος, πράγμα που φυσικά οδηγεί σε ένα στατικό όργανο που προτιμά να μην αλλάζει, καθώς η αλλαγή θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, της κυβέρνησης ή παρόμοιων συστημάτων.
Αυτό δεν είναι βιώσιμο.
Αναρτήσεις
